آشنایی با لوبیا سفید

با لوبیا سفید آشنا شوید

لوبیا سفیدکه به خاطر ظاهر و شکل و شمایلش به لوبیا فلفلی و یا لوبیا کلیوی نیز معروف است، از آمريکاى جنوبى (گواتمالا، برزيل و پرو) منشاء گرفته و در قرن شانزدهم وارد اروپا، آفريقا و آسيا شده است. البته در روایتی دیگر خواستگاه اصلی آن را نواحی شمالی شبه جزیره هند بیان کرده اند.

بيشترين سطح زير کشت اين گياه درآمريکا قرار دارد. معمولاً انواع ديررس آن بذرهائى پهن، سفيد و بزرگ دارد. اين ارقام از پرو منشاء گرفته‌اند. انواع زودرس آن داراى بذرهاى گرد کمى پهن و رنگى بوده و به آنها لوبيا سيوا (Sieva) مى‌گويند. اين ارقام احتمالاً از مکزيک منشاء گرفته‌اند.

اهميت انواع سفيد از انواع سيوا بيشتر است. بعضى از واريته‌هاى آن داراى ماده اسيد هيدروسيانيک بوده لذا به‌هنگام مصرف آن بايستى دقت کافى به‌عمل آيد و معمولاً با جوشاندن، اين ماده از بين مى‌رود. لوبیا سفید نارس همراه با غلاف سبز رنگ خود به عنوان “لوبیا سبز” نیز در تهیه بسیاری از غذاها و سالادها رایج و پر طرفدار است.

در ایران بیشترین سطح کشت لوبیا سفید به استان های مرکزی(شهرستان خمین عمدتاً) ، لرستان(شهرستان ازنا) ، فارس(شهرستان اقلید)، چهار محال بختیاری(شهرستان‌‎های لردگان، شهرکرد ، کیار و فارسان) و اصفهان(شهر دهاقان) تعلق دارد. ارقام رایج تجاری لوبیا سفید در بازار های جهانی شامل: لوبیا سفید رقم کانلینی (Cannellini)، لوبیای شمالی بزرگ (Great Northern beans) و لوبیای نیروی دریایی(navy bean ) می باشد.

رقم navy (به معنای نیروی دریایی) از دو رقم دیگر کوچکتر است و در تهیه سوپ و خورش ها استفاده می شود و از این جهت به این نام معروف شده است که جز اصلی جیره غذایی نیروی دریایی ایالات متحده امریکا در قرن 19 میلادی بوده است. لوبیای سفید Great northern(بزرگ شمالی) که به نام “سفید بزرگ” نیز معروف است، سفت و دیر پز می باشد. نوع کانلینی(Cannellini) هم بزرگتر از دو نوع دیگر و به شکل کلیوی است. این رقم پوست نازکی دارد و در تهیه انواع سالاد مناسب است، در اروپا و مخصوصاً ایتالیا بسیار رایج می باشد و به لوبیای سربازان اروپایی مشهور است.

در ایران ارقام لوبیا سفید با نام های لوبيامرمر، ياس، صدف و دانشکده رایج می باشد.