نام و شهرت فردوسی در همه جای جهان شناخته شده و ستوده شده است .شاهنامه ی او به بسیاری از زبان ها ی زنده جهان برگردانده شده است .در ایران روز 25 اردیبهشت به نام روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی نامگذاری شده است به طوریکه هر سال در این روز آیین ها و مراسم های بزرگداشت فردوسی و شاهنامه در بیشتر نهاد ها برگزار می شود.

خلاصه ای از شرح زندگی فردوسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی” شاعر معاصر و سخن‌سرای ایرانی و سراینده ی شاهنامه، در سال 329 هجری در “طبران” طوس به دنیا آمد. پدرش از دهقانان طوس بود که ثروت و موقعیت قابل توجهی داشت. وی از همان زمان که به کسب علم و دانش می پرداخت، به خواندن داستان هم علاقه مند شد. همین علاقه به داستانهای کهن بود که او را به فکر انداخت تا شاهنامه را به نظم در آورد. چنان که از گفته خود او بر می آید، مدتها در جستجوی این کتاب بوده و پس از یافتن نسخه اصلی داستانهای شاهنامه، نزدیک به سی سال از بهترین ایام زندگی خود را وقف این کار کرده است.

فردوسی در سال 370 یا 371، به نظم در آوردن شاهنامه را آغاز کرد و در اوایل این کار، هم خود او ثروت و دارایی قابل توجهی داشت و هم برخی از بزرگان خراسان که به تاریخ باستان ایران علاقه داشتند، او را یاری می کردند. ولی به مرور زمان و پس از گذشت سالها، در حالی که فردوسی بیشتر شاهنامه را سروده بود، دچار فقر و تنگدستی شد. شاهنامه نه تنها بزرگترین و پرمایه ترین مجموعه شعر به جا مانده از عهد سامانی و غزنوی است، بلکه مهمترین سند عظمت زبان فارسی و بارزترین مظهر شکوه و رونق فرهنگ و تمدن ایران باستان و خزانه لغت و گنجینه ادبـیات فارسی به شمار می رود. فردوسی طبع لطیفی داشت، سخنش از طعنه، هجو، دروغ و چاپلوسی به دور بود و تا جایی که می توانست از به کار بردن کلمه های غیر اخلاقی خودداری می کرد.

چه خوش گفت فردوسی پاکزاد       که رحمت برآن تربت پاک باد
بیا تا جهان را به بد نسپریم           به کوشش همه دست نیکی بریم
نباشد همی نیک و بد پایدار            همان به که نیکی بود یادگار