تاریخچه امردادگان و مراسم پاسداشت جاودانگی

جشن امردادگاه

جشن امردادگان یک مناسبت فرهنگی- اجتماعی می باشد که در روز هفتم مرداد ماه در ایران باستان برگزار می شده است. دلیل برپایی این مناسبت در مرداد ماه ایجاد نوعی حس ملی میهنی در زمان ایران باستان بوده هست، مرداد روز در مرداد ماه كه روز هفتم است، جشن امرداد می باشد. این جشن متعلق به امرتات یا امرداد است كه مظهر جاودانی و تندرستی و دیر زیستن است.

امرداد در فارسی، در اوستا، آمره تات و در پهلوی آمردات، به معنای جاودانگی و بی مرگی ست. امرداد در باورهای ایرانی، نگهبان و سرپرست گیاهان و رستنی ها در جهان خاکی بشمار می رود.این نام در اوستا بویژه در گات ها، صفتی است که برای زوال ناپزیری و پایندگی خداوند بکار می رود. این جشن سزاوار شادمانی و نشاط و بی مرگی، امروز به غلط تحت نام مردادگان، در بین مردم رایج است. زیرا مرداد به معنی نیستی و مرگ است اما وقتی که حرف الف در اول آن قرار می گیرد آن را نفی می کند و به بی مرگی و جاودانگی، تغییر معنی می دهد.

از جلوه های این ماه، طبیعت سبز، بی مرگی طبیعت، وفور نعمت، وفور میوه، فراوانی آب رودها، آبشارها و رودخانه ها، گل های بسیار زیبا با رنگهای شاد و فرحبخش و آسمانی صاف پر از ستاره می باشد.

در آثار الباقیه ابوریحان بیرونی چنین آمده است که :

“مردادماه که روز هفتم آن مرداد روز است، آن روز را به انگیزه پیش آمدن دو نام با هم جشن می‌گرفتند. معنای امرداد آن است که مرگ و نیستی نداشته باشد. امرداد فرشته‌ای است که به نگهداری جهان و آراستن غذاها و داروها که اصل آن از نباتات است و برکنار کردن گرسنگی و زیان و بیماری‌ها می‌باشد، کارگزاری یافته است”

نياکان ما در اين روز به باغها  و مزارع خرم و دلنشين می رفتند و پس از نيايش اين جشن را با شادی و سرور در هوای صاف و در دامن طبيعت برگزار می کردند. جشن امردادگان بر تمامی ايرانيان فرخنده باد.